“Ik kan niet anders zeggen, hij maakte diepe indruk op me. In feite was hij de gangmaker die avond, hij kreeg iedereen mee de dansvloer op. En zo makkelijk als hij praatte en me vragen stelde, ik had het gevoel of we elkaar al jaren kenden. Toen ik na het feest mijn jas zocht in de hal, stond hij opeens naast me en vroeg om mijn nummer. Tot mijn eigen verbazing deed ik iets wat ik nooit eerder had gedaan: ik gaf het zomaar aan hem. Wat me toen bezielde, weet ik nog steeds niet helemaal. Maar als ik toen had geweten wat er zou volgen, zou ik het nooit hebben gedaan.”
De dag erna begon hij te appen: hij vond Layla leuk en wilde alleen afspreken. “Hoewel ik hem echt bijzonder vond, ging me dat veel te snel. Ik wilde de tijd nemen, eerst samen met anderen erbij leuke dingen doen. Toen ik weigerde hem te zien, reageerde hij boos. Vanaf dat moment begon de ellende. Hij begon me echt plat te bellen en te appen. Ik blokkeerde zijn nummer, maar hij wachtte me steeds vaker op bij mijn huis en mijn werk, met telkens hetzelfde verhaal: ik was zijn grote liefde, als hij maar de kans kreeg het te bewijzen.
Na een paar weken begon hij te dreigen met geweld: hij zou me van alles aandoen als ik niet toe zou geven aan hem. En hij was verbaal zo sterk dat ik er doodsbang van werd. Maanden dacht ik dat het mijn eigen schuld was, ik was zelf zo stom geweest mijn nummer te geven. Mijn schaamte was zo groot dat ik er met niemand over durfde te praten.
Uiteindelijk hield ik het niet meer en vertelde ik alles aan mijn nicht. Die schrok enorm en overtuigde mij ervan dat het aan hem lag, niet aan mij. Zij vertelde ook dat zijn gedrag strafbaar was, daar had ik nog nooit bij stilgestaan.
Ik vond het moeilijk, maar heb toch aangifte gedaan bij de politie. De vrijwilliger van Slachtofferhulp Nederland vertelde me over het Schadefonds en hielp me met het indienen van de aanvraag. Het was emotioneel best zwaar om het hele verhaal op te schrijven, maar zij hielp me gelukkig hierbij. De langdurige geweldbedreigingen waren voor het Schadefonds genoeg gelukkig reden om een uitkering te geven. En die jongen? Die is veroordeeld en bovendien verhuisd, daar heb ik gelukkig geen last meer van.”
Disclaimer: dit verhaal is vereenvoudigd en heeft enkel als doel een indruk te geven van het aanvraagproces. Er kunnen geen rechten aan dit verhaal worden ontleend.
In de Slachtofferhulp Logenoten Community kunt u online ervaringen van anderen lezen, reageren en uw eigen verhaal vertellen. Ook getuigen en betrokkenen zijn welkom in de community.